กฎหมายปัจจุบันของสหพันธรัฐรัสเซียให้สิทธิพลเมืองในการยกมรดกทรัพย์สินของตนให้แก่ทายาทคนใดก็ได้ อย่างไรก็ตาม เพื่อให้ส่งไปยังบุคคลที่เลือก เช่น เพื่อนบ้าน จำเป็นต้องมีการดำเนินการที่สำคัญทางกฎหมายหลายประการ
ขั้นตอนการแจกจ่ายทรัพย์สินหลังจากการตายของพลเมืองถูกควบคุมโดยส่วนที่ 3 ของประมวลกฎหมายแพ่งของสหพันธรัฐรัสเซียซึ่งจดทะเบียนในประมวลกฎหมายของประเทศของเราภายใต้หมายเลข 146-ФЗลงวันที่ 26 พฤศจิกายน 201 ในเวลาเดียวกัน ส่วนหนึ่งของกฎหมายกำกับดูแลนี้มีไว้สำหรับการโอนทรัพย์สินที่สืบทอดมา
คำสั่งมรดกทั่วไป
มาตรา 1111 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งของสหพันธรัฐรัสเซียระบุว่าวันนี้ในประเทศของเรามีสองกลไกหลักในการกระจายทรัพย์สินหลังจากการตายของพลเมือง: มรดกตามกฎหมายและโดยพินัยกรรม มรดกตามกฎหมายจะใช้บังคับหากผู้ตายไม่ได้ทิ้งคำสั่งเกี่ยวกับทรัพย์สินของเขาหลังความตาย ในสถานการณ์นี้ การกระจายจะดำเนินการตามลำดับความสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมาตรา 1142-1145 ประมวลกฎหมายแพ่งระบุมรดกแปดบรรทัด ความเกี่ยวข้องซึ่งขึ้นอยู่กับลักษณะของความสัมพันธ์ในครอบครัวของผู้ที่อาจจะเป็นทายาทกับผู้ตาย เมื่อแจกจ่ายทรัพย์สินตามกฎหมาย เฉพาะบุคคลที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่เสียชีวิตตามเครือญาติ ทรัพย์สิน หรือการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมเท่านั้นที่สามารถสมัครได้
โอนมรดกให้ทายาทที่ได้รับการคัดเลือก
ดังนั้น หากคุณต้องการทิ้งสิ่งของ เงิน และของมีค่าอื่นๆ ที่เป็นของคุณหลังจากความตายให้กับบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องกับคุณทางเครือญาติ เช่น เพื่อนบ้าน คุณต้องจัดทำพินัยกรรมไว้ล่วงหน้า มาตรา 1119 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งของสหพันธรัฐรัสเซียให้สิทธิ์แก่เจ้าของทรัพย์สินในการกำจัดมันในทางใดทางหนึ่งและปล่อยให้บุคคลใด ๆ: วงกลมของบุคคลดังกล่าวไม่ จำกัด ทางกฎหมาย อย่างไรก็ตาม จำเป็นต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าเจตจำนงถูกร่างขึ้นตามข้อกำหนดทั้งหมดของกฎหมายปัจจุบัน มิฉะนั้น หลังจากผู้ทำพินัยกรรมถึงแก่กรรม พินัยกรรมอาจถูกท้าทาย และทรัพย์สินที่เป็นของพลเมืองจะถูกแจกจ่ายให้แตกต่างไปจากที่เขาต้องการ
ข้อกำหนดดังกล่าวได้รับการแก้ไขในมาตรา 1124 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งของสหพันธรัฐรัสเซีย เงื่อนไขหลักสำหรับสถานการณ์นี้คือรูปแบบการเขียนของเอกสารและการรับรองเอกสาร ในกรณีนี้ ข้อความของเอกสารนั้นสามารถเขียนด้วยลายมือหรือพิมพ์ได้ เช่น บนคอมพิวเตอร์ อย่างไรก็ตาม ในทั้งสองกรณีนี้ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าลายเซ็นส่วนตัวของผู้เรียบเรียงนั้นมีอยู่ในพินัยกรรม ซึ่งเป็นการรับรองความถูกต้อง นอกจากนี้ หากผู้ทำพินัยกรรมประสงค์ เอกสารสามารถร่างขึ้นต่อหน้าพยานหรือในรูปแบบปิด นั่นคือเพื่อไม่ให้ใครรวมทั้งทนายความทราบเนื้อหาของเอกสารนั้นจนกว่าผู้ทำพินัยกรรมถึงแก่ความตาย